Wat vorig jaar december begon met een opmerking bij de koffie na de viering: “Hebben jullie Francis in Assisi gezien? Wij moeten daar ook heen!”, kwam afgelopen herfstvakantie tot werkelijkheid: met uiteindelijk 32 mensen togen we naar Assisi, in het (soms letterlijke) voetspoor van de heiligen Franciscus, Clara en Carlo Acutis. We reisden met mensen uit onze parochie en met mensen van daarbuiten.

De maanden van voorbereiding en het organiseren door het Huis voor de Pelgrim leidden tot een onvergetelijke reis. Assisi is een prachtige stad, en zoals iemand in de voorbereiding vertelde: in Assisi loop je óf omhoog óf omlaag! - We hebben al lopende heel wat hoogtemeters gemaakt.

Pastoor Bultsma en pastoraal werkster Susanna Terwisscha van Scheltinga-Burri verzorgden de geestelijke begeleiding en gingen voor in de vieringen, met onze jeugd als acolieten en Boudien en Nynke op orgel en dwarsfluit. We hadden een prachtig liturgieboek voor alle vieringen.

We hebben op maandag, de dag van aankomst, de eucharistie gevierd in het Sacro Convento bij de San Francesco-Basiliek, waar je als normale bezoeker nooit komt. In de basiliek zelf is het graf van Sint Franciscus, en in tegenstelling tot de armoede en eenvoud die hij nastreefde, is de kerk een overdaad voor het oog met alle fresco’s en versieringen.

 

De tweede dag begon vroeg met een wandeling bergop naar de Santa Chiara-Basiliek waar de Heilige Clara begraven is. We mochten in de kerk zélf vieren, boven het graf van Clara. De stadswandeling ’s middags leidde langs de Maria Maggiore waar het jonge Heilige Carlo Acutis opgebaard ligt, de Chiesa Nuova bij het geboortehuis van Franciscus en de San Rufinokathedraal waar zowel Franciscus als Clara gedoopt zijn. Vandaaruit daalden we af naar San Damiano, waar Franciscus zijn roeping ontving. Een heerlijke wandeling weg uit de drukte van de stad naar de rust en wijdte van het platteland. We hebben in San Damiano de intieme en indrukwekkende vespers mogen meevieren met de broeders - op de plek waar Franciscus en Clara zelf ook gevierd en gebeden hebben. De wandeling terug in het donker was een avontuur op zich!

Woensdags was “excursiedag”: Met de bus naar Speco di Narni, een rit van ruim anderhalf uur, naar één van de plekken waar Franciscus zich terugtrok om te bidden. Een prachtige stilte! We hebben er kastanjes gezocht bij de Kastanje van Franciscus, wie weet komen ze volgend voorjaar uit! Daarna volgde Greccio, de plek waar Franciscus de eerste levende kerststal uitbeeldde. Hier mochten we in de kapel de mis vieren, op een steenworp afstand van de plaats van die eerste kerststal

Ook op donderdag trokken we Assisi uit. Eerst het dal in naar Rivotorto waar Franciscus en zijn eerste broeders leefden: in twee eenvoudige hutjes verbonden met een half dak. Dit zien rond negen uur ‘s ochtends was verstillend. De volgende halte stond daarmee in schril contrast: De gigantische Santa Maria degli Angeli was overweldigend met alle pracht en praal. We mochten daar in de Santa Chiara-kapel de mis vieren. De kerk is gebouwd over de Portiuncola, het tweede kerkje dat Franciscus herstelde. En in die Portiuncola konden we toch weer de rust te vinden.

Na de middag stegen we zo’n 600 meter om op 800 meter boven zeespiegel te eindigen in de kluizenarij van de Eremo de Carceri, ook één van die plekken waar Franciscus zich terugtrok. Het bed in zijn grot was niets meer dan een oneffen rotsbodem. In zijn Oratorio (gebedsruimte) daarnaast was een uitstulping in de rotswand waarop Franciscus ongetwijfeld gezeten moet hebben. Een mooie plek om zelf te gaan zitten, terwijl buiten Broeder Wind door de bomen raasde. Na deze verstilling keerden we weer terug naar Assisi om vanaf de Puorta Nuova dwars door de stad naar het hotel terug te keren, via talloze souvenirwinkeltjes met alles van regelrechte kitsch tot prachtige onbetaalbare kunst.

De slotviering op vrijdag hadden we in de kapel van de benedictijner abdijkerk San Pietro, vlak bij ons hotel, ook weer een prachtige kerk én een prachtige viering. Na vrije tijd in Assisi volgde helaas de reis naar huis alweer.

Een reis als dit maak je niet alleen: de toegevoegde waarde zit erin dat je samen op bedevaart bent. Je bent niet zomaar een toerist, je bent pelgrim. De gesprekken die je met elkaar hebt, maar ook de lol en het avontuur die je met elkaar beleeft! We keken naar elkaar om, niemand liep verloren. Het was een prachtige reis waarin we heel dichtbij Franciscus en Clara hebben mogen komen en waar we met dankbaarheid op terug kunnen kijken.

Patrick Janssen
Lourdeswerk Heilige Titus Brandsmaparochie